Lucht
Lucht is in ons en om ons. We starten met het inademen, het uitvouwen van onze longvleugels bij de start van ons leven en beëindigen het door een laatste uitademing. We delen de lucht tijdens ons leven met elkaar. Lucht kan dun of dik zijn, schoon of vies. Lucht maakt, dat we elkaar kunnen horen. Lucht draagt. Lucht is in beweging: in de bries, de wind, de storm. In het samenspel tussen lucht en water, lucht en bloed ontstaat ritme: eb en vloed, pols en hartslag.
Euritmie
Euritmie is een kunstvorm die taal en muziek zichtbaar wil maken. Ze is expressief, naar buiten gericht, net als de uitademing. Wanneer een componist zijn stuk heeft opgeschreven, is het aan de speler om het in de tijd op nieuw te laten leven voor het publiek dat het door te luisteren verinnerlijkt, inademt. De compositie wordt door de speler of/en de dirigent op dat moment geïnterpreteerd. Ook de euritmist laat het muziekstuk of de tekst nieuw in de tijd herleven. De euritmist is ook de vertolker van wat er op dat moment gespeeld of gesproken wordt, want dat wat er gespeeld of gesproken wordt zal nu visueel in de beweging getoond worden.
Tijdens het oefenen worden eerst de verschillende elementen van het muziekstuk onderzocht: maat, ritme, melodielijn en harmonieën. Er wordt naar een choreografie gezocht, die bij dat stuk past. Er worden kleuren gekozen voor de kleding om de stemming van het stuk genuanceerd te kunnen tonen in samenhang met de belichting van het toneel.
En dan is er het magische moment, het samenkomen van toeschouwer en toehoorder met de speler, de spreker, de belichter en de euritmisten die in een gemeenschappelijk werk leven schenken aan de partituur of het gedicht, het verhaal. Expressief door de kunstenaars, impressief voor het publiek.
Als voorbeeld kunt u HIER een videogedeelte van een uitvoering van het Eurythmie Ensemble Else Klink met een introductie in het Engels.
Therapie
De bewegingsoefeningen die bij euritmietherapie gedaan worden, zijn ten behoeve van jezelf. Je bent je eigen toeschouwer, niet door in de spiegel te kijken, maar door je zelf waar te nemen in de beweging, alsof je van buiten naar jezelf zelf kijkt. niet naar je spiegelbeeld.
Dit waarnemen of ‘kijken’ kan niet met je fysieke ogen. Gaandeweg ontwikkel je het vermogen je innerlijke blik te scholen. Dat wat de euritmie zichtbaar wil maken voor de toeschouwer is nu in de therapie verlegd naar een innerlijk toneel. De bewegingen dienen ook niet meer een muziekstuk of een gedicht, maar een enkele klank of een specifieke klankreeks, een interval- of harmoniebeweging of een ritme. Het doel is jezelf in de beweging te ontwikkelen naar een nieuwe houding, een nieuwe verhouding in jezelf.
Terwijl je bij de euritmie het stuk één keer ziet op het toneel, ga je in de therapie de herhaling als stimulans gebruiken om te verdiepen. Bijna zoals een medicament, dat je gedurende een periode inneemt in een ritme, kun je de interventie van oefeningen beschouwen als een aanbod om door de herhaling in de goede richting gewezen te worden.